تاریخ
در کتاب جغرافیای تاریخی سرزمین‌های خلافت شرقی و لغت‌نامه دهخدا و فرهنگ معین از شهریار چنین یاد شده‌است:
شهریاربخشی از شهر تهران که ۱۷۰۰۰ تن سکنه دارد و مرکز آن علیشاه عوض و دیه‌های آن «وحیدیه» و «رباط‌کریم» است. (از فرهنگ فارسی معین). در کتاب‌های جغرافیایی قدیم این نام را به یکی از ولایات مشهور نزدیک ری داده‌اند، و حمدالله مستوفی از قلعه‌ای به همین نام که در شمال شهر بوده‌است یاد می‌کند و بعداً شرف الدین علی یزدی در شرح جنگ‌های تیمور اسم شهریار را به ری داده‌است .
مکان‌های گردشگری
قره تپه شهریار
یک مکان تاریخی است که در روستای قره تبه قرار گرفته این روستا در جنوب شرقی شهریار قرار دارد. قدمت این منطقه طبق گفته باستان شناسان به هزاره چهارم و پنجم قبل از میلاد مسیح بازمی‌گردد.
قلعه دهشاد شهریار
این مکان تاریخی که تنها قلعه روستایی ایران هم شمرده می‌شود وسعتی نزدیک به ۱۳۸۰۰ متر مربع دارد و در چهار گوشه آن ۴ برج دیده می‌شود.
به صورت دقیق مشخص نشده‌است که این قلعه زیبا به لحاظ تاریخی برای چه زمانی است اما کارشناسان احتمال می‌دهند که این بنا متعلق به دوران قاجار است.
پل آبرسان ورامینک
یکی از پل‌های تاریخی شهریار است که ابعاد تقریبی آن ۲۶ متر طول، ۲ متر عرض و ۶ متر ارتفاع دارد
این پل هم ظاهراً به دوران قاجار بازمی‌گردد.
این پل هم در زمان پرآبی رود کرج ساخته شده اما به دلیل مشکلات کم‌آبی اخیر به‌طور کامل این پل خشک شده‌است.
تخت کیکاووس
این مکان در ۱۸ کیلومتری شهریا در روستای بیدگنه قرار دارد. پیشینه تخت کیکاووس به دوران ساسانیان بازمی‌گردد. این مجموعه از سه قطعه ذوزنقه ای در دامنه تپه‌هایی با ارتفاع ۱۰۰ متری بنا شده‌است.
تپه بالکین
طبق کاووش‌های انجام گرفته در این مکان سفالینه‌ها و اشئا با ارزشی از این تپه به دست آمده‌است که قدمت آن‌ها به عصر آهن بازمی‌گردد.
جالب است بدانید این تپه در ارتفاع ۱۱۶۶ متری از سطح دریا قرار گرفته و این تپه در جنوب روستای مهر چین قرار دارد و نزدیک به ۴۰۰ متر هم با این روستا فاصله دارد.
جمعیت
جمعیت شهرستان شهریار تا پایان سال ۱۳۸۸ حدود 1.300.000 نفر شامل سه بخش ملارد، قدس و مرکزی بود. سپس و بر اساس مصوبه هیئت وزیران بخش‌های ملارد و قدس از ابتدای سال ۱۳۸۹ از شهرستان شهریار جدا شدند. در حال حاضر شهرستان شهریار با توجه به سرشماری سال ۱۳۹۵ جمعیتی بالغ بر ۷۴۴٬۲۱۰ نفر شامل ۷ شهر، ۶ دهستان و ۳۹ روستا می‌باشد.
شهرستان شهریار به عنوان یکی از سرریزهای جمعیتی شهر تهران عمل می‌کند و با معضل مهاجرت بی‌رویه و رشد بالای جمعیت روبروست. رشد ۸ درصدی جمعیت این شهرستان به عنوان یک معضل اجتماعی مطرح است. طی سال‌های ۷۵–۱۳۶۵ خورشیدی حدود ۳۰۰ هزار نفر مهاجر به شهرستان شهریار وارد شده‌اند. به همین دلیل مشاغل بومی این شهرستان گسترده و به عبارت دیگر مشاغل مهاجرتی هستند، اصلی‌ترین شغل و قدیمی‌ترین شغل مردم این شهرستان باغداری و در کنار آن کشاورزی است، باغ‌های سرسبز شهریار به دلیل خاک حاصلخیز این شهرستان از گذشته زبانزد مردم منطقه غرب استان تهران بوده‌است. این شهرستان با سرازیر شدن مهاجرین از سراسر ایران به یک شهرستان بسیار تأثیرگذار در امور اجتماعی و سیاسی مخصوصاً در استان تهران تبدیل شده‌است. پرورش دام و مرغداری، به‌خصوص در مناطقی همچون باغستان از سایر مشاغل این شهرستان است
